Sikorki z łaciny Paridae to ptaki, które zimą chętnie zaglądają do bogato zastawionych karmników. Dzięki swoim charakterystycznym barwom łatwo je rozpoznać oraz z przyjemnością są one obserwowane.
Spis treści:
Sikorki charakterystyka
Sikorki, żyjące w Polsce stanowią sześć gatunków, do których zalicza się ptaki tj: sikorka bogatka, modraszka, sikora uboga, sosnówka, czubatka i czarnogłówka.
Ile żyją sikorki?
Sikorki mogą żyć nawet 15 lat!
Gatunki sikorek w Polsce
Człowiekowi najczęściej towarzyszą dwa gatunki sikorek, jest to sikora bogatka i modraszka. Zimą przy karmnikach można zauważyć małe stadka posilających się tam sikorek, czasami zdarza się, że do karmnika zawita również sikorka uboga.
Trzy inne gatunki sikorek typowo leśnych, których nie spotkamy w środowisku miejskim to sosnówka, czubatka i czarnogłówka.
Sikorka bogatka
Wśród sikorek, największą jest sikorka bogatka, jej wielkość dochodzi do 15 cm. Rozpoznawalność ptaka jest dosyć łatwa, ze względu na jej charakterystyczny wygląd. Cechy przypisane sikorce bogatce to szczególnie barwny, żółty spód z czarnym pasem przechodzącym przez środek, czyli krawatem, i lśniąco czarny połyskliwy łebek oraz duże śnieżne policzki.
Sikorka bogatka charakterystyka
Cechy charakterystyczne dla płci u sikorki bogatki są jasno określone. Samce wyróżniają się krawatem oraz brzuchem. Krawat jest szeroki, przechodzi przez długość spodu i na środku brzucha kształtuje się w czarny punkt.
Sikorka bogatka wygląd
Wąski krawat, często rozmywający się w połowie brzucha to cechy szczególne samicy sikorki bogatki. Jej odmienność polega na tym, że jest stanowczo jaśniejsza od samca. Ptasie podlotki posiadają czepek i żółty policzek, bez ciemnej obwódki.
Tym co wyróżnia bogatkę, jest jej niepowtarzalność, wśród rodziny sikor nie ma takiej samej jak ona.
Sikorka sosnówka
Gatunek, który trochę ją przypomina wyglądem, za sprawą ciemnego łebka z jasnym policzkiem, to sosnówka, leśna lokatorka, która upodobała sobie bory, szczególnie te porośnięte przez okazałe świerki. Wymiary sosnówki dochodzą do 11,5 cm.
Sikorka sosnówka charakterystyka
Najistotniejsze co odróżnia gatunki to zaokrąglony biały punkt, położony w tylnej części głowy sikorki sosnówki. W przeciwieństwie do niej, bogatka ma cały łebek zabarwiony na czarno. U sosnówki dominują odcienie szarości. Ciekawostką jest fakt, że kiedy sosnówka odczuwa niepokój jej czubek na łebku ulega nastroszeniu, co przypomina wyglądem kolec. Podobnym, choć nieco większym atrybutem, może pochwalić się sikorka czubatka, z tą różnicą, że jest on cały czas widoczny.
Sikorka modraszka
Modraszka oprócz bogatki jest najhojniej ubarwioną wśród sikorek. Jej wielkość podobna jest do sosnówki.
Sikorka modraszka wygląd
Wyróżnikiem jej jest specyficzne rozmieszczenie czarnego paska, który położony jest na głowie, zaczyna się od dzioba, przechodzi przez oko i kark, zahaczając niebieskawy czubek na białym łebku. Brzuch ma ubarwienie cytrynowe z szaroczarną kreską na tułowiu. Skrzydła modraszki również są w błękitnych barwach. Przy rozróżnieniu płci, barwa odgrywa główną rolę, ponieważ czapeczka modraszki ma kolor jaskrawoniebieski u samców oraz matowoniebieski u samic. Podlotki mają nakrycie głowy matowe, bez intensywnego niebieskiego zabarwienia.
Sikorka modraszka charakterystyka
Modraszka ma usposobienie pełne energii, w trakcie posiłku zdarza się, że charakterystycznie zawisa na gałęziach głową w dół.
Gatunki, które sprawiają trudność w odróżnieniu to sikora uboga i czarnogłówka.
Sikorka uboga
Cechą sikorki ubogiej jest jej niska nieufność, można ją spotkać podczas spaceru po parku lub w ogrodzie. Zimową porą razem z bogatką i modraszką, jest częstym bywalcem przydomowych karmników.
Sikorka czarnogłówka
Czarnogłówka jest osobnikiem leśnym i nie po drodze jej miejskie skwery czy karmniki. Środowisko naturalne modraszki zaś to bory iglaste, zwłaszcza te górskie. Sikorkę ubogą i modraszkę razem spotkać można w lasach mieszanych.
Sikorki ubogie i czarnogłówki wymiary
Sikorki te są bardzo do siebie podobne, dorastają do 13 cm. Główną cechą w rozróżnieniu sikorki ubogiej od czarnogłówki jest element brakującego rozjaśnienia na lotkach II rzędu, co sprawia, że grzbiet z lotkami nabiera barwy całkowicie szarobrązowej.
Sikorki czubatki
Sikorka czubatka jest to jedyna europejska sikorka u której w pełni występuje wykształcony czub, który ma zabarwienie czarno białe. Ubarwienie sikorki czubatki jest mgliście brązowe.
Czubatka to niewielka sikorka, wielkości do 12 cm, jest mieszkanką głównie starszych borów. Raczej omija karmniki.
Jaki pokarm dla sikorek?
Sikorki potrafią zjeść dziennie tyle pożywienia ile same ważą.
Podstawowym pożywieniem sikorek są: owady, chrząszcze, pająki, itp. Przepadają za jajami i larwami owadów. Dziób sikorki jest wystarczająco silny aby móc sprawnie rozgrzebywać źródła jaj owadów czy też kruszyć łupinki nasion.
Dokarmiając sikorki warto zwracać uwagę na rodzaj zostawianego pożywienia. Sikorkom najlepiej przeznaczać nasiona roślin oleistych tj: słonecznik wymieszany z prosem, pszenicą lub owsem.