Kot bengalski swoim wyglądem przypomina drapieżnika żyjącego w dżungli, gdyż rasa powstała ze skrzyżowania dzikiego kota bengalskiego z domowym i dużo cech wyglądu odziedziczył on po swoim przodku z Azji. Te przyjazne i sympatyczne mruczki zyskują sobie coraz większą popularność, nie tylko ze względu na swój egzotyczny wygląd, ale i miłe usposobienie, które wręcz przeczy ich dzikiemu pochodzeniu.
Spis treści:
Kot bengalski – historia
Kot bengalski jest krzyżówką kota domowego z dzikim kotem bengalskim. Już w 1964 roku próbowano kojarzyć je ze sobą z małymi sukcesami, jednak prawdziwa hodowla rozpoczęła dopiero w 1980 roku, kiedy to dwójka profesorów z uniwersytetu zaczęła badania nad kocią białaczką, symptomatycznie bardzo podobną do ludzkiej. U kotów domowych białaczka przenoszona jest przez wirus, chcieli oni zarazić krzyżówkę dzikiego kota bengalskiego z domowym i sprawdzić jak choroba przebiegnie u takiej hybrydy. Celem ich było poznanie działania tego śmiertelnego schorzenia i pomoc ludziom. Efektem ubocznym eksperymentu były całkiem udane hybrydy w pierwszym pokoleniu, które w 1980 roku przekazano jednej z hodowczyni kociąt J.S.Mill.
Osobno wysiłki wyhodowania kota bengalskiego prowadził badacz kotów egzotycznych William Engler od 1970 roku i udało mu się stworzyć rasę aż do trzeciego pokolenia (F3).
J.S Mill natomiast rozpoczęła dalszą hodowlę kotów bengalskich, gdzie w kolejnych pokoleniach starała się poprawić nadmiernie pojawiające się u kociąt cechy takie jak lękliwość, agresja czy bezpłodność kocurów. Po udanych próbach złagodzenia dzikiego charakteru tych mruczków dolewałado nich krwi kota abisyńskiego, egipskiego czy amerykańskiego kota krótkowłosego.
Koty bengalskie zostały zarejestrowane w 1986 pod warunkiem, że na minimum 4 pokolenia wstecz nie może być w rodowodzie domieszki innych ras. W Europie koty bengalskie zaczęły być hodowane po 2003 roku i mimo możliwości uzyskania tytułu czempiona i uznanie rasy przez FiFE w 1999 roku, nie wszystkie organizacje felinologiczne uznały ją do tej pory.
Kot bengalski – cena
Cena kotów bengalskich z rodowodem waha się obecnie od 2500 zł do 6000 zł. Pamiętajmy o kupnie kota rodowodowego, po zadbanych i dobrze utrzymanych rodzicach. Pseudohodowle kotów rasowych kuszą niską ceną, ale wiąże się ona ze złym dobrostanem zwierząt.
Charakter
Dzikie koty bengalskie (inaczej lamparty azjatyckie),są agresywne, dominujące i niezależne. Kot bengalski natomiast wyhodowany był po to, by zachować nietypowy wygląd i umaszczenie dzikich kotów z łagodniejszym charakterem ich udomowionych kuzynów. Nie było to zadnie łatwe i nadal w rasie zdarzają się osobniki bardziej agresywne. Kot bengalski według wzorca powinien być przyjazny i łagodny dla swojego opiekuna, jednocześnie wesoły i zawadiacki.
Kot bengalski jest, jak każdy kot, dosyć niezależny, ale jednocześnie jest niezwykle przywiązany do swojego właściciela. Na jego miłość i te niezwykłą więź trzeba sobie jednak trochę zapracować. Kot bengalski do obcych jest sceptyczny i potrzebuje czasu na zaprzyjaźnienie się. Jeśli jednak poczuje się bezpiecznie ze swoim opiekunem, zawiąże z nim nić porozumienia, przywiąże się do niego, to będzie przyjaźń wielka i dozgonna, tak duża, że dłuższe rozstania lub zmiana domu może spowodować u kota bengalskiego uraz psychiczny. Mruczki te jeszcze mocniej i szybciej przywiążą się do swojego opiekuna, jeśli w domu nie będzie innego kota czy psa.
Kiedy na miłość kota bengalskiego już sobie zapracujemy, będzie towarzyszył nam on w czasie relaksu, w kuchni czy przy sprzątaniu, zawsze będąc blisko, ale nie nie wchodząc ciągle w bezpośredni kontakt czy wymuszanie pieszczot. Kot bengalski również będzie przychodził na nasze wołanie i wydawał z siebie zabawne, nietypowe dla kotów dźwięki.
Kota bengalskiego można łatwo nauczyć różnych sztuczek, będzie również chętnie bawił się zabawkami i spędzał aktywnie czas z opiekunem. Można nawet z łatwością nauczyć go chodzenia na szelkach na smyczy i wyprowadzać na spacery, po zaszczepieniu na choroby wirusowe. Zrobi to kotu bengalskiemu bardzo dobrze, jego ciekawość i potrzeba ruchu zostaną zaspokojone.
Kot bengalski może żyć z innymi kotami lub psami, świetnie się z nimi dogaduje, nie jest agresywny, nadmiernie lękliwy, niektóre samce mogą być dominujące. Koty bengalskie są dość terytorialne i nie wpuszczą intruzów w postaci innych kotów i psów, a nawet ludzido swojego domu, co będą okazywać nawet przypominającym psie, warczeniem. Niestety koty bengalskie odziedziczyły po swoich dzikich przodkach nadmierne znaczenie moczem terytorium, więc trzeba mieć to na uwadze szczególnie przy niekastrowanych kocurach.
Kot bengalaski – hodowla
Kot bengalski, aby uzyskać uprawnienia hodowlane i akceptację związku felinologicznego, musi nie tylko spełniać wizualne wymogi wzorca, ale też przejść ocenę charakteru. Wzorzec mówi o „doskonałym temperamencie”, co przez to rozumie? Brak agresji, którą hodowcy wiele pokoleń starali się wyeliminować, ufność, bycie ciekawskim i aktywnym.
Wzorzec dyskwalifikuje koty bengalskie które: mają różne kolory opuszek na łapach, brak cętek na brzuchu.
Pamiętajmy o kupnie kota bengalskiego jedynie z zarejestrowanej hodowli wydającej rodowody, badającej swoje koty, które trzymane są w dobrych warunkach. Kocięta odbierać można od 12, a najlepiej 14 tygodnia życia.
Kot bengalski – dla kogo
Kot bengalski będzie świetnym towarzyszem dla każdej osoby, której nie będzie przeszkadzała ciągła bliskość mruczka i dla osoby, która pupilowi będzie chciała poświęcić czas, uwagę, a nawet zabierać będzie go na spacery na zewnątrz. Koty bengalskie dobrze dogadują się z dziećmi, pamiętajmy jednak, że nie należy pozwalać dziecku na ganianie kota i męczenie go przytulaniem, gdyż mruczek w samoobronie może podrapać i pogryźć dziecko, a zwierzakowi wyrządza się wtedy dużą szkodę psychiczną.
Koty bengalskie mogą żyć z innymi kotami i psami, wprowadzajmy jednak je do stada ostrożnie, tak by zgadzały się charakterami, różniły wiekiem i by każdy mógł mieć swoją przestrzeń.
Kot bengalski jest dosyć wymagającym mruczkiem, potrzebuje nie tylko uwagi i ruchu, a nawet szkolenia, ale też jako zwierzę terytorialne może znaczyć moczem czy atakować intruzów w domu, dlatego jest to raczej rasa dla doświadczonych kociarzy. Jeśli wyjeżdżamy na dłużej, a kot bengalski jako jedynak bardzo się z opiekunem zwiąże, może bardzo przeżyć psychicznie rozłąkę dlatego dobrym rozwiązaniem jest trzymanie dwóch kotów.
Waga i wygląd
Koty bengalskie ważą 3-6 kg w przypadku kotek i około 10 kg w przypadku kocurów.
Kot bengalski jest zbudowany atletycznie i ma smukłą sylwetkę, małą głowę z trójkątnymi uszkami. Umaszczenie typowe dla kota bengalskiego to tabby, czyli pręgowane, może być klasyczne marmurkowe lub cętkowane na sierści w kolorze brązowym, lub kremowo pomarańczowym. Cętki są duże i poziome, na futrze występują nieregularne paski, wzdłuż kręgosłupa zaś idzie ciemna pręga. Koty bengalskie mają również paski na policzkach i szyi oraz znaczenie w kształcie litery M na czole. Na tyle uszu bengalczyki mają cętki zwane ocelli.
Kolory sierści dopuszczalne u kota bengalskiego to: czarny pręgowany, czarny cętkowany, sepiowy klasycznie pręgowany, sepiowy cętkowany (burski deseń), klasycznie pręgowany, cętkowany (tokijski deseń), śnieżnie klasycznie pręgowany, śnieżnie cętkowany (typ syjamski).
Kot bengalski – choroby rasy
Koty bengalskie są rasą zdrową i mogą żyć nawet 20 lat, mogą jednak mieć PRA, inaczej PRD, czyli postępujący zanik siatkówki.
Żywienie i pielęgnacja
Kot bengalski poza okazjonalnym czesaniem i myciem nie wymaga specjalnej pielęgnacji.
Żywić kota bengalskiego należy w pełni zbilansowaną, dobrą karmą przeznaczoną do wieku kota. Karma dla mruczka tej rasy powinna być bogata w białko, gdyż ze względu na swoją aktywność mają one duże zapotrzebowanie energetyczne. Koty bengalskie mogą być żywione dietą BARF, ale wymaga ona niezwykłej precyzji w bilansowaniu i dużej wiedzy od właściciela.